گام های اولیه صنعت برق ایران برای جهانی شدن با عضویت یک ایرانی در کارگروه تدوین کننده استانداردهای IEC و پذیرفته شدن پیشنهاد ایران در تدوین استاندارد بین المللی مقره های هیبریدی برداشته شد.

به گزارش روز دوشنبه حساب پردازان معاصر و به نقل از خبرگزاری ایرنا ، کمیسیون الکتروتکنیکی بین‌المللی IEC (International Electrotechnical Commity) یک موسسه استاندارد غیرانتفاعی غیردولتی است که استانداردهای بین‌المللی همه فناوری های مرتبط با الکترونیک و الکتریسیته (در کنار هم با نام الکتروتکنولوژی شناخته می‌شوند) را تهیه و منتشر می‌کند. مقر این کمیسیون در شهر ژنو کشور سوییس است.
مقره یا گیره چینی پایه عایقی است که در دکل‌های انتقال برق در محل اتصال کابل‌های برق با دکل به کار می‌رود.
در خطوط انتقال نیرو لازم است هادی‌های تحت ولتاژ به نحوی از برج‌ها ایزوله شوند و برای این کار از مقره‌ها استفاده می‌شود.
این مقره‌ها دو وظیفه عمده دارند. وظیفه اصلی مقره‌ها، ایزوله کردن هادی از بدنه برج است و باید بتوانند بدون داشتن جریان نشتی، ولتاژهای بالای خطوط انتقال را از بدنه برج ایزوله کنند.
مقره‌ها همچنین باید تحمل نیروهای مکانیکی حاصل از وزن هادی‌ها و نیروهای اعمالی ناشی از باد و یخ را داشته باشند.
در همین پیوند، «داود محمدی» مجری طرح توسعه فناوری انرژی های تجدیدپذیر در پژوهشگاه نیرو در گفت وگو با خبرنگار اقتصادی ایرنا افزود: استفاده از مقره ها در صنعت برق به عنوان عایق های الکتریکی در خطوط توزیع و انتقال دکل ها و تیرهای برق، قدمتی افزون بر ۱۲۰ سال دارد و وظیفه آنها ایجاد ایزولاسیون خطوط برق و خطوط پرفشار از زمین است.
به گفته این مقام مسوول، حدود ۴۰ سال است مقره های پلیمری (مقره های نسل دوم) پا به عرصه گذاشته اند که برخلاف مقره های سرامیکی و شیشه ای (مقره های نسل اول)، سبک و آب گریز بوده و با جذب اندک آلودگی ها، در محیط های آلوده کاربرد مطمئن تری دارند.
وی بیان داشت: مستعمل و فرسوده شدن از جمله ویژگی های مقره های پلیمری است که عمری بین ۲۵ تا ۳۵ سال دارند و پس از آن با به هم ریختن ساختار عایقی شان، باید تعویض شوند؛ در حالی که مقره های سرامیکی و شیشه ای تا زمانی که شکسته نشوند قابل استفاده هستند.
محمدی ادامه داد: نسل سوم مقره ها، مقره های هیبریدی هستند که در آنها از ترکیبی از دو نسل پیشین استفاده شده و با جمع کردن مزایای هر یک، معایب آنها را به حداقل رسانده است.
وی که نخستین بار ایده ایجاد مقره های هیبریدی را در سال ۱۳۸۲ در کشور مطرح کرده است، خاطرنشان کرد: نمونه آزمایشگاهی این مقره ها در سال ۱۳۸۴ ساخته شد و پس از آن در سال ۱۳۸۶ برای تولید انبوه به یکی از شرکت های داخلی واگذار شد؛ پیش از آن تنها آلمان، کره جنوبی و برزیل از چنین مقره هایی در ساختار شبکه های برق خود استفاده کرده بودند.
مجری طرح توسعه فناوری انرژی های تجدیدپذیر در پژوهشگاه نیرو اضافه کرد: نبود استانداردهای لازم در این زمینه، اساسی ترین مشکل ورود مقره های هیبریدی ساخت ایران به بازار بود، زیرا برای ارزیابی و تایید شدن آن مرجعی وجود نداشت؛ همچنین کشورهای صاحب این فناوری نیز تنها استانداردهای کارخانه ای خود را داشتند و هیچ استاندارد بین المللی در این زمینه موجود نبود.
محمدی گفت: در این زمینه در پژوهشگاه نیرو به خواست شرکت توانیر برای تدوین دو نوع استاندارد ملی و بین المللی اقدام شد که استاندارد بین المللی طراحی شده از سوی کمیسیون الکتروتکنیکی بین‌المللی IEC مورد استقبال قرار گرفت.
استانداردهای IEC شامل دامنه وسیعی از فناوری‌ها ازجمله تولید، انتقال و توزیع نیرو برای مصارف اداری و خانگی، نیمه‌رساناها، فیبرهای نوری، باطری‌ها، انرژی خورشیدی، فناوری نانو، انرژی دریایی و بسیاری دیگر می‌شود. همچنین IEC مدیریت سه سامانه ارزیابی انطباق جهانی را که تجهیزات، سامانه‌ها یا اجزا را بر اساس استاندارهای جهانی تصدیق می‌کنند، بر عهده دارد.
محمدی گفت: پیشنهاد ذکر شده در سال ۲۰۱۰ در این کمیسیون به رای گذاشته شد که با رای مثبت ۹۸ درصدی ۴۵ کشور عضو مورد موافقت قرار گرفت و در نهایت در اجلاسیه سال ۲۰۱۱ این کمیسیون در کشور استرالیا پذیرفته شد.
وی افزود: در ادامه، این پیشنهاد برای تدوین به کمیته TC36 (کمیته ای تخصصی در حوزه تدوین استاندارد سازی مقره ها) و کارگروه WG12 که یکی از کارگروه های تخصصی این کمیته برای تدوین استاندارده مقره های پلیمری است، ارسال شد.
به گفته این مقام مسوول پژوهشگاه نیرو، همزمان با این اتفاق، از اینجانب به عنوان نخستین ایرانی برای عضویت در کارگروه تدوین کننده استانداردهای IEC دعوت شد و پس از آن عضو تیم هفت نفره پروژه تدوین آن شدم.
وی با بیان اینکه نخستین پیشنهاد پیش نویس استاندارد و بیش از ۵۰ درصد نظرهای ارایه شده نیز توسط ایران انجام شد، خاطرنشان کرد: در نتیجه، در پایان سال گذشته میلادی (۲۰۱۵) این استاندارد چاپ و تدوین شد.
محمدی تصریح کرد: این استاندارد، نخستین استاندارد بین المللی در صنعت برق بود که ایران پیشنهاد دهنده آن بود و نقش حداکثری در شکل گیری و تدوین آن داشت.
وی با اشاره به دستاوردهای این مهم، افزود: کشوری که تدوین کننده استاندارد است می تواند در این زمینه به نفع محصولات و تولیدات خود دخل و تصرف داشته باشد و علاوه بر آن، نام ایران در صنعت برق پرآوازه شده و به تدریج می تواند به ایجاد برند اقدام کند.
مجری طرح توسعه فناوری انرژی های تجدیدپذیر در پژوهشگاه نیرو یادآور شد: ایران از سال ۲۰۱۲صادرات مقره های هیبریدی تولید خود را به کشور کلمبیا و پس از آن عراق آغاز کرد و صادرات به امارت متحده عربی نیز در دست اقدام است.
به گفته وی، حضور یک ایرانی در کمیته تدوین استانداردهای IEC می تواند در آینده به ورود سایر متخصصان ایرانی به دیگر کمیته های این کمیسیون بیانجامد و مطرح شدن نام ایران، گامی برای جهانی شدن صنعت برق کشور باشد.
به گزارش ایرنا، در حال حاضر ایران با تمام کشورهایی که مرز خاکی دارد، انرژی الکتریکی مبادله می کند. کشورهای عراق، ترکیه، ارمنستان، ترکمنستان، آذربایجان، پاکستان و افغانستان از کشورهای دارای مبادلات برق با ایران هستند.
تبدیل نیروگاه های گازی کشور به نیروگاه سیکل ترکیبی با افزودن واحد بخار، کاهش تلفات انرژی، تولید توربین ها کلاس F با بازده ۶۰ درصد و هوشمندسازی شبکه توزیع برق از اولویت های وزارت نیرو در ماه های آینده است.
ظرفیت اسمی تولید برق نیروگاه های کشور بیش از ۷۵ هزار مگاوات است که از این نظر در رتبه نخست خاورمیانه و چهاردهم جهان قرار دارد.